dern warfare 2

زمانی می‌رسد که کسی،آفریده‌ی خود را به اوج می‌رساند.می‌شود متصور شد که او
اوج‌مندی آفریده‌اش را احساس کرده و از تکمیل آن بپرهیزد زیرا آنرا کامل و بی نقص
عنوان خواهد ساخت.و یا شاید هم نگاهش دوردست را نیز ببیند،جایی که بتوان نه نقص
ها بلکه اوج ها را نیز ارتقا داد.

ممکن است بسیاری انتخاب اول را انجام دهند یا گروه دیگری رها سازند و به نوعی
انتخاب دوم.اما IW به عنوان یک مجموعه‌ی صاحب اثر چه کرد؟IW مخلوقی جدید خلق
کرد که آفریده‌ی اولش را به چالش کشد.می‌شود عنوان کرد که ان‌ها اعتقاد داشتن که
بزرگترین رقیب هرکسی خودش است و بس.و مخلوقی جدید که مخلوق ایده‌آل شما را
به چالش کشد فقط و فقط به دست خودتان ممکن است که آفریده شود.

COD:MW را از هر جهتی عالی حساب کنیم و به آن هر نوع نمره و تفصیل و تقدیری
اختصاص دهیم یک خصوصیت خاص داشت و آن به چالش کشیدن عنوان قبل از خود
بود.IW با 2 عنوان بازی با محوریت جنگ دوم به عنوان یکی از بهترین استودیو‌های
بازیسازی مطرح شده بود.آیا MW می‌توانست چنان ظاهر شود که تغییر مسیر این
استودیو نه یک ریسک بلکه یک نوآوری و انقلاب شناخته شود؟جواب بله است.MW
چنان شوری در میان بازیباز ها ایجاد کرد که حتی دارا بودن همین یک عنوان در
کارنامه‌ی هر کسی او را تا به قیامت جاودان می‌کرد.

2 سال بعد.احتمالات و استدلالات اینگونه می‌نمایند که MW2 را نمیتوان ادامه‌ی شایسته
برای عنوان بی نظیر قبلی دانست.اما انانکه اینگونه فکر می‌کردند این اصل را که
بزرگترین چالش هر شخصی خودش است را فراموش کرده‌اند.و تنها عنوانی که
می‌توانست سایه‌ی تاریک و بی رحمانه‌ی MW را بر سبک خودش از بین برد
ادامه اش بود.MW 2 شاید شروع مسیری باشد که به دیگران بیاموزد از به چالش
کشیدن خود و آفریده‌هایتان هیچ هراسی به دل راه ندهید زیاد این شما هستید که
میتوانید پیشرفت کنید در حالیکه آفریده‌تان یا گذشته‌تان ثابت باقی خواهد ماند.

MW2 دقیقا پنج سال پس از اتفاقات COD4 آغاز میشود. با وجود تلاش ها ی نیروهای
Marine و SAS، چندملیتی های افراطی در روسیه به راس کار می آیند و Zakhaev
(زاخائف، کسی که در شماره اول کشته شد) را به عنوان شهید و قهرمان روسیه
معرفی میکنند. ضمن اینکه Vladimir Makarov (ولادمیر ماکاروف) که یکی از اعضای
نزدیک به زاخائف و تشکیل دهندگان حزب وی بود، اقدام به آغاز یک نبرد با اروپا به
واسطه ی اعمال تروریستی فراوان میکند.
شروع بازی در افغانستان است. جایی که نیروی دریایی آمریکا به سرپرستی سرجوخه
جوزف آلن (Joseph Allen ) در تلاش است تا یکی از شهرهای افغانستان را از دست
نیروهای جنگ طلب افغانستان خارج کند. پس از این ماجرا ژنرال شپرد (
General Shepherd) آلن را به عنوان جاسوس سازمان CIA استخدام میکند تا وارد
نیروهای ماکاروف شود. آلن که تحت نام مستعار آلکسی بورودین (Alexei Borodin)
وارد نیروهای ماکاروف شده است، در ظاهر جاسوسی CIA را برای نیروهای روسی
انجام میدهد. در این حال کاپیتان مک تاویش(Soap MacTavish) و روچ(Roach) تحت تیم
141 وارد یک منطقه ی هوابرد در روسیه شده اند تا نمونه های گمشده ی سازمان
ACS از یک ماهواره را بازیابی کنند. پس از این شپرد ، آلن را تحت یک عملیات
جاسوسی به روسیه میفرستد تا هدف اینکه به ماکاروف نزدیک تر شود را انجام دهد.
آلن وارد نیروهای ماکاروف میشود و در اولین ماموریتش وظیفه دارد تا به کشتار و قتل
عام مردم بی گناه در یک فرودگاه خیالی در روسیه با نام
Zakhaev International Airport (فرودگاه بین الملیی زاخائف) بپردازد(در مرحله ی
معروف No Russia). اگرچه ماکاروف از هویت واقعی آلن هم باخبر است. قبل از ترک
فرودگاه او آلن را میکشد و هویتش را به عنوان یک شخص آمریکایی برملا می سازد. در
نتیجه پلیس روسیه او و آمریکا را مسئول این جنایت میدانند.

با توجه به خشم روس ها از این عمل وحشیانه و اینکه مسئول آن را ایالت متحده
میدانند، ترتیب یک حمله ی نظامی شدید و غافلگیرانه به آمریکا داده میشود. همچنین با
توجه به اینکه عملیات بازیابی کردن مدل های ACS پیش از این برای کشور روسیه فاش
شده بود، روس ها بدون هیچ گونه هشداری به آمریکا حمله می کنند. تا زمانی که
خیلی به آمریکا نزدیک میشند آمریکایی ها از این حمله بی خبرند. به سرجوخه جیمز
رامیرز (James Ramirez) و تیمش در نیروی دریایی آمریکا به رهبری گروهبان یکم فولی
(Foley) ماموریت داد میشود تا از حومه ی شهر و مناطق شمال شرقی ویرجینیا مقابل
حملات روس ها دفاع کنند. سپس آنها به سمت منطقه ی درگیر جنگ
Washington, D.C. حرکت میکنند. جایی که نیروهای آمریکا در حال انجام یک مبارزه ی
ناامیدانه بانیروهای روس جهت دفاع از شهر هستند.



همچنین تیم 141 که روی پرونده‌ی ردیابی ماکاروف کار میکند، اطلاعات دریافت شده از
حملات هوایی آن‌ها را به سمت ریودوژانیروی برزیل راهنمایی میکند تا روی رابطین
ماکاروف تحقیقاتی انجام دهند.



اما تنها موضوعی که از این ماموریت متوجه می‌شوند این است که بزرگترین مخالف
ماکاروف گولاگ است. در نتیجه کاپتان مک تاویش تصمیم می‌گیرد که گولاگی زندانی‌ را
آزاد سازد تا از او برای به دست آوردن ماکاروف استفاده کند. با کمک نیروی دریایی و
ارتش آمریکا،تیم 141 به زندانی می‌رسد؛ کسی که با عنوان کاپیتان پرایس شناخته
می‌شود(یکی از زیباترین و نوستالژی ترین سکانس های بازی).

پرایس موافقت می‌کند
تا با آن‌ها برای دستگیری ماکاروف همکاری نماید، همچنانکه می‌داند آن‌ها باید رهسپار
شوند تا این جنگ را به سرانجام برسانند. او تصمیم می‌گیرد به سمت هیجاک، یک
زیردریایی اتمی روسی برود و یک موشک بالستیک قاره‌پیما را به سمت واشنگتن
شلیک کند. هرچند او تصمیم می‌گیرد که کلاهکی را در موشک قرار دهد و آن‌را در
اتمسفر منفجر کند تا ایستگاه فضایی بین‌المللی را نابود کند و واشنگتن را نیز تحت
تاثیر قرار دهد. پالس الکترونیکی باعث می‌شود که همه‌ی وسایل الکترونیکی و حرمت
هر دو گروه روسی و آمریکایی در واشنگتن از کار بیافتد. کمی بعد رامیرز و گروهش
متوجه‌ می‌شوند شهر بعد از انفجار هسته‌ای از دست رفته. تنها راه تمام کردن ماموریت
قرار دادن فشفشه‌ی سبز روی پشت‌بام کاخ سفیدیست که تحت کنترل نیروهای
روسی قرار گرفته. رامیرز و گروهش راه خودشان به سمت کاخ سفید را هموار
می‌کنند و فشفشه‌ی سبز را در حداقل زمان ممکن در محل خود قرار می‌دهند. با قرار
گرفتن فشفشه ی سبز روی کاخ سفید خاک آمریکا به طور قطعی از تصرف و کنترل
روس‌ها خارج می‌شود.

برای تصرف محل اختفای ماکاروف 2 احتمال وجود دارد، پس تیم 141 تقسیم می‌شود.
مک تاویش و پرایس به ایستگاه هواییboneyards در افغانستان می‌روند، در حالیکه که
روچ(Roach) و گوست (Ghost) به کوه‌های قفقاز مقر فرماندهی و خانه‌ی شخصی
ماکاروف می‌روند. مدارک به دست آمده از اطلاعات دلالت دارد بر حضور ماکاروف در
قتل عام فرودگاه زاخائف. درحالیکه ژنرال شپرد به آن‌ها خیانت می‌کند و گوست و روچ
را می‌کشد و نیز اطلاعات دریافتی از خانه‌ی ماکاروف را از آن خود می‌کند.

پرایس و مک
تاویش سریعا متوجه‌ی مرگ گوست و راچ می‌شوند و به جلوگیری از فرار شپرد با کمک
نیکولای می‌پردازند. بعد از ردیابی محل اختفای شپرد در یک پایگاه مخفی در افغانستان
از طریق ماکاروف، آن‌ها تصمیم به انتقام گیری از شپرد می‌کنند. یک ماموریت بدون
بازگشت. به هر حال،در حین این عملیات نفوذی، شپرد تلاش به فرار می‌کند و یک
تعقیب و گریز قایق وار طولانی رخ می‌دهد.



شپرد با هدایت قایق به ورودی عقب یک هلیکوپتر MH-53 وارد می‌شود.درحالیکه
پرایس با تیراندازی به هلیکوپتر درست قبل از سقوط قایقشان در آبشار به آن صدمه
می‌زند و باعث سقوطش می‌شود. بعد از بهبودی از صدمه‌ی ایجاد شده در پی سقوط،
مک تاویش زخمی و تلو تلو خوران به جتسجوی شپرد می‌پردازد و اقدام به کشتن او با
چاقوی خودش می‌کند،اما شپرد در برابر حمله مقاومت می‌کند و با چاقویش به او ضربه
می‌زند. هنگامیکه مک تاش روی زمین افتاده، شپرد شش لول خود را در آورده و
آماده‌ی کشتن او می‌گردد، اما قبل از اینکه بتواند، پرایس به او حمله می‌کند و اسلحه‌
را به گوشه‌ای می‌اندازد. سپس شپرد و پرایس وارد مبارزه‌ی مشت زنی طولانی ای
می‌شوند. در خلال این اتفاقات، مک تاویش، تلاش می‌کند تا سینه خیز به سمت شش
لول شپرد برود، اما شپرد آن را با لگد به گوشه‌ی پرتاب می‌کند. درست قبل از اینکه مک
تاویش قادر به برداشتن آن شود. مک تاویش پس از آن چاقوی خودش را از سینه‌اش
در می‌اورد و به سمت شپرد پرتابش می‌کند و در چشمش فرو می‌کند که منجر به مرگ
آنی او می‌شود. پرایس قبل از رسیدن نیکولای به زخم مک تاویش رسیدگی می‌کند و
او را وارد هلیکوپتر می‌کند و موفق به فرار از مهلکه می‌شوند. نیکولای به آن ها
می‌گوید که مکان خوبی برای مخفی شدن می‌شناسد.

We'll Get our Revenge,,,We Promise
و این داستان بی شک ادامه دارد.و می‌توان انتظار داشت که MW3 ظهور بی بدیل و
حتی در تصوارت،تکرار نشدنی را نیز به دیار فراموشی بسپارد.به انتظار آن روز

"The healthy human mind doesn't wake up in the morning thinking this is its last day

on Earth. But I think that's a luxury. Not a curse. To know you're close to the end is a kind
of freedom. Good time to take...inventory. Outgunned. Outnumbered. Out of our minds.
On a suicide mission. But the sand and the rocks here, stained with thousands of years of
warfare...They will remember us. For this. Because out of all our vast array of
nightmares, this is the one we choose for ourselves. We go forward like a breath exhaled
from the Earth. With vigor in our hearts and one goal in sight: We. Will. Kill him."

"ذهن یک انسان سالم هنگام صبح، وقتی از خواب بر میخیزد به این فکر نیست که امروز

روز آخر است. با این حال من فکر میکنم که این یک موهبت است؛ نه یک نفرین. که

بدانید نزدیکی شما به مرگ نوعی آزاد شدن است. زمانی مناسب برای نوشتن یک

فهرست... .یک حمله‌ی همه جانبه با تعداد بیشتر نفرات. این خارج از تفکرات ماست. در

یک ماموریت انتحاری. اما اینجا،اینجا شن ها و صخره ها هستند، شن ها و صخره هایی

که به خاطر صدها سال جنگ و نبرد میان

انسانها رنگ باخته اند. آنها ما را به خاطر خواهند داشت. به خاطر این. به خاطر صف

های بیکران کابوس هایمان، این چیزیست که ما برای خودمان انتخاب کرده ایم. ما جلو

میرویم، مانند نفسی که از دل زمین برمیخیزد. با نیرویی در دل هایمان و هدفی در پیش

رو: ما او را خواهیم کشت."

کاپیتان پرایس.

نام بازی : Medal of Honor

نام فارسی بازی : مدال افتخار

سازنده : EA LA , Dice

انتشار دهنده : EA games

سبک بازی : اکشن اول شخص

درجه سن : +18

مدت زمان یادگیری : 15 دقیقه

درجه سختی : متوسط

منتشر شده برای پلتفورم های : PC,Ps3,X360

تاریخ انتشار : 12 اکتبر سال 2010 میلادی

تعویض خشاب در بازی جالب کار شده اما بعضی اسلحه ها عمل تعویض خشابشان کمی کند انجام میشه . در این بین صداگذاری تعویض اسلحه ها فوق العادست .



در این مرحله سوار بر هلکوپتر جنگی بر فراز کوهستان ها به پرواز در امده و پایگاه های افغان ها رو منهدم خواهید کرد .

عجولانه تصمیم نگیرید :

متاسفانه بسیاری از گیمرها بازی رو در همون مراحل اولیه میبینند و اگر همان مراحل ابتدایی بازی تونست به طور کامل از همه جهات مجذوبشان کند به بازی ادامه داده و بازی رو پایان خواهند رسوند اما اگه بازی در همون مراحل اول تا سوم به نظرشون بازی کم کیفیت و سطح پایینی بیاد برای همیشه بازی رو کنار میزارن و خودشون رو با بازی دیگه ای سرگرم میکنند که به نظر بنده این یک مشکل بزرگیه که بعضی از گیمرها باهاش دست به گریبانن ...

در دنیای بازی سازی تا به حال عنوان های خوش ساخت زیادی ساخته و طراحی شدند که از همان اول بازی تا انتها شما رو مجذوب و سرگرم خواهد کرد به طوری که

شما هنگام انجام باز

ی به هیچ وجه گذر زمان رو احساس نخواهید کرد در این بین میشه به بازی هایی همچون god of war , uncharted 2 , metal gear solid , assassins creed 1 , killzone 2 , modern warfare و ... اشاره کرد .

اما در این بین عنوان هایی هم هستند که شروع بسیار خوب و کوبنده ای دارند اما در ادامه شاهد افت در گیم پلی و دیگر عناصر بازی میشن و بازی بازان رو مجبور میکنن که بازی رو ادامه نداده و کنار بزارن که از این دست بازی ها میشه به عوان هایی همچون , dead space , crysis , farcray 2

و ... اشاره کرد . اما بر عکس این اتفاق هم برای بازی ها رخ میده و ما در دنیای بازی سازی شاهد عغنوان هایی بودیم که شروع نسباتا ناامید کننده ای داشته اند اما در ادامه و با پیشروی در بازی شاهد بالا رفتن کیفیت بازی میشیم که باعث میشه بازی بازان به ادامه و به پایان رسوندن بازی ترغیب بشن از این بین بازی ها هم میشه به بازی هایی همچون ninja gaiden , halo : reach و ... اشاره کرد . اما به نظر شما بازی medal of honor در کدام یک از دسته های ذکر شده قرار میگیره ؟ خوب قطعا اون کسانی که بازی رو تجربه کردن با من هم عقیده هستند و بازی رو جز بازی های دسته سوم قلمداد میکنند . بازی که شروع بسیار نا امید کننده ای داره اما اگه بازی باز خوش حوصله ای باشید و ماموریت های مراحل اول تا سوم بازی رو به پایان برسونید شاهد گیم پلی جذاب تر و گرافیکی به مراتب با کیفیت تر از مرحله چهارم به بعد بازی خواهید بود که قطعا از صبر و حوصله ای که به خرج دادید و بازی رو نیمه کاره رها نکردید رضایت خواهید داشت .

پس به همه شما گیمرهای ایرانی پیشنهاد میکنم که بازی رو فقط در مراحل اولیه نبینن و با کمی حوصله و بعد از سپری کردن مراحل اولیه تازه شاهد مدال واقعی این نسل باشن ...

چهره پردازی کاراکترها در بازی قابل قبول کار شده ... هر چند با عنوان های برتر روز فاصله بسیاری داره



یک سناریوی تکراری در طول مراحل بازی ... درب را با لگد باز کرده و مسیر رو ادامه دهید ....

موزیک و صداگذاری :

برجسته ترین بخش بازی رو که نقطه قوت بازی هم به حساب میاد صداگذاری بازیست که واقعا کامل و بی نقص کار شده و از همین الان میشه medal of honor رو یکی از کاندیدا های برترین بازی ها در زمینه صداگذاری در سال 2010 نامید .

صداگذاری بازی به قدری عالیست که میشه بازی رو هم ردیف عنوان های مطرحی همچون dead space قرار داد . صدای شلیک اسلحه ها واقعا زیبا و فوق العاده کار شده همچنین هنگام خشاب گذاری اسلحه ها هم میتونید ریز ترین صداها رو هم هنگام انجام این عمل به زیبایی بشنوید . در هنگام نبرد که اوج هیجان بازی به حساب میاد صداگذاری بازی هم به اوج خودش میرسه و اگه از

اسپیکر برای شنید

ن بازی استفاده کنید زیبایی صداگذاری در هنگام نبردها رو به وضوح خواهید شنید . صدای انفجارها بسیار طبیعی و عالی کار شده همچنین شما در طول بازی و در هنگام نبرد صدای سرفه ممتد خود و همرزمانتات رو خواهید شنید که در کمتر بازی در بخش صداگذاری به چنین ریزه کاری هایی توجه شده است . دیالوگ های رد و بدل شده بین شما و هم رزمانتان هم به خوبی و با کیفیت ادا میشه و مشکل خاصی هم در این قسمت دیده نمیشه .

موزیک بازی هم کاملا با جو و محیط بازی همخوانی داره و شما روکاملا غرق در محیط و حال و فضای بازی میکنه .

اسلحه های پیشرفته امروزی هم در طول مراحل بازی دستتان را خواهند بوسید ...



طراحی گرافیکی در مراحلی که در طول شب انجام میشن کیفیت پایینی دارد و بیشتر در طراحی گرافیکی این مراحل از رنگ های فوق العاده تیره استفاده شده

داستان :

متاسفانه داستان بازی جز ضعیف ترین بخش های بازی به حساب میاد که گروه نویسندگان بازی نتونسته یا نخواستن یک خط داستانی کامل و مهیج رو برای بازی بنویسن و به نظر میرسه که تیم سازنده بازی بیشتر رو بخش گیم پلی و موزیک و صداگذاری کار کرده تا داستان و گرافیک . داستان بازی کلا گنگ و نامعلوم تعریف میشه به طوری که سازندگان بازی قبل از انتشار ان قول داده بودند که با داستانی به مراتب بهتر و پر تنش تر نسبت به دیگر رقبا همچون سری call of duty خواهیم

بود اما به هیچ

وجه این طور نشد .

تنها نکته مثبتی که میشه در داستان بازی دید که البته فقط برای ما ایرانی ها کمی جذاب است به وقوع پیوستن حوادث و اتفاقات بازی در کشور همسایه ما یعنی افغانستان است .

اجازه بدید چیزی ازداستان اندک و کوچیک بازی نگم چون به راحتی میشه در چند خط کل داستان بازی رو لو داد . فقط این رو بدونید که شما در دسته های چند نفره ماموریت دارید که در شهر های مختلف افغانستان با گروه های تروریستی بجنگید و دستوراتی رو که از پایگاه اصلی به شما داده میشه به نحو احسند به انجام برسونید .

یک اسلحه دوربین دار حرفه ای ... حرفه ای بابت اینکه در هنگام استفاده از این اسلحه در کمال تعجب هیچ گونه لرزش دستی رو مشاهده نخواهید کرد .



نقطه عطف کار گرافیکی بازی در نورپردازی ان نهفته است .

گرافیک :

باگ ... باگ ... باگ ... متاسفانه مهمترین مشکلی که بازی باهاش دست و پنجه نرم میکنه باگ های فراوانی هستش که در بازی بلخص در مراحل اولیه بازی با اون مواجه هستیم . در اوایل بازی باگ ها به قدری تو ذوق میزنن که شک میکنید که سازنده ها بازی رو بدون تست و بازبینی مجدد عرضه کرده اند . در اوایل بازی شاهد فرو رفتن بدن دشمنان کشته شده تو در و دیوار هستیم یا فرو رفتن اسلحه افغان ها تو شکم و سر و پاهاشون که واقعا بازی که نام مدال افتخار رو یدک میکشه بعیده که سازنده هاش چندان توجهی به این مساله نکنند و بازی رو با این همه مشکل باگی عرضه کنند .

در کنار مشکلات فراوانی باگ در طول مراحل بازی میشه به کم کاری EA LA در بخش گرافیکی بازی اشاره کرد . متاسفانه تیم سازنده با اینکه در نسل جدید بازی های رایانه ای قرار داریم و یواش یواش داریم وارد سال 2011 میلادی میشیم چندان توجهی به بالا بردن کیفیت

گرافیک بازی نکر

ده اند البته نورپردازی بازی تا حدودی مورد قبوله و در کل میشه به کار طراحی نورپردازی در بازی نمره قبولی داد و عنوان کرد که نقطه عطف کار گرافیکی بازی همان طراحی عالی نورپردازی بازیست .

البته میشه طراحی چهره کاراکترها رو بعد از نورپردازی بازی نقطه عطف کار گرافیکی بازی دونست هرچند بازهم این بخش جای کار بیشتری رو میطلبید اما بازهم قابل قبوله و در کنار این همه مشکل گرافیکی غنیمته ...

طراحی گرافیکی بازی در مراحلی که در طول شب انجام میشن کم کیفیت و کم جزئیات هستن و سازنده ها بیشتر از رنگ های تیره و به نوعی خفه استفاده کردند اما مراحلی که در طول روز انجام میشن بلخص مراحل کوهستان و پایانی بازی طراحی گرافیکی خوبی دارن هرچند بازهم با عنوان های روز و مشابه از جمله modern warfare و bad company فاصله بسیاری دارد . افغان ها هم جزئیات زیاد بالایی ندارن هر چند شما به ندرت میتونید افغان ها رو از فاصله نزدیک ملاقات کنید .

خون هم که یکی از مهمترین عناصر بازی های اکشن هستش متاسفانه بسیار مصنوعی و کاملا ابتدایی طراحی شده و وقتی دشمنی رو از پایی در میارید و خونش بر زمین پاشیده میشه از دیدن این منظره شرمتون میگیره ...

در کل بازی در بخش گرافیکی در کنار مشکلات فراوانی که

داشت دارای نقا

ط قوتی هم بود که این نقاط قوت رو میشه در نورپردازی و طراحی چهره کاراکتر های بازی دید هر چند انتظارات از EA خیلی بیشتر از اینها بود .

میان پرده ها قسمت اعظمی از داستان بازی رو برای شما بازگو خواهد کرد ... هرچند داستان در این مدال دارای افت و خیز کمی است و با پایان عجیبش همه رو شگفت زده خواهد کرد .



با برخورد تیر به شما به مانند بازی های امروزی گوشه تصویر به رنگ سرخ در میایید ... هر چند این بخش چندان جالب طراحی نشده ... ضمن اینکه شما با اصابت 3 تیر در جا خواهید مرد .

گیم پلی :

بازی دارای دو بخش کاملا مچرا هستش که امروزه در اکثر بازی های روز شاهد این دو بخش که شامل بخش تک نفره و چند نفره میباشد هستیم . بخش تک نفره بازی توسط استدیوی بازی سازی EA LA و بخش چند نفره بازی هم توسط استدیوی بازی سازی Dice ساخته و طراحی شده اند .

همانطور که اشاره کردم EA GAMES کار بخش چند نفره بازی رو به استدیوی نام اشنای Dice سپرد . علت این کار هم طراحی خوی بخش چند نفره برای بازی bad company 2 بود که EA رو متقاعد ساخت تا کار بر روی بخش چند نفره بازی MEDAL OF HONOR رو هم به استدیوی Dice بسپاره اما شاید الان شرکت EA از این انتخوابش پشیمان شده باشه . متاسفانه بخش چند نفره بازی هیچ گونه ایده جدید و نویی درش دیده نمیشه و میشه بخش چند نفره بازی medal of honor رو یک کپی برداری محض از بازی همین استدیو یعنی bad company 2 به شما اوارد .

بخش چند نفره بازی به چند بخش از جمله career تقسیم میشه . همچنین دو مد مختلف هم با عنوان های mission combat و team assault در بازی وجود داره که تا حدودی جذاب هستند . در کل بخش چند نفره بازی فاقد نواوریست و میتوان این بخش رو به نوعی یک کپی برداری از نسخه های اصلی نامید . هستند .

اما میرسیم به بخش تک نفره بازی این بخش توسط استدیوی بازی سازی EA LA کار شد . متاسفانه استدیوی بازی سازی EA LA هم به تقلید از استدیوی Dice دست به کپی برداری از عناوین مطرح این سبک مانند modern warfare زد و یک بازی در حد متوسط در بخش گیم پلی رو عرضه کرد که میشه این بخش رو فاقد هر گونه نواوری و ... دونست .

گیم پلی بازی شامل انجام ماموریت های مختلف در شهرهای مختلف افغانستان میشه که در طول بازی شما ماموریت دارید با کمک همرزمانتان به جنگ با گروهک های تروریستی افغان بزنید . بازی از مرحله اول تا مرحله سوم در بخش گیم پلی چیزی برای گفتن نداره اما در ادامه و از مرحله چهارم به بعد کمی تنوع در گیم پلی بازی بالاتر میره . شما در طول بازی قابلیت حمل بیش از 2 اسلحه به صورت همزمان رو ندارید همچنین فقط یکئ نو نارنجک در بازی قابل دسترس نیست که متاسفانه همین مساله هم کمی تو ذوق میزنه در حالی که الان ما در سال 2010 هستیم و در بازی از مدرن ترین و پیشرفته ترین اسلحه ها برای پیشروی در بازی استفاده میکنیم اما تنها یک نو نارنجک معمولی در طول بازی به همراه خواهیم داشت .

تنوع اسلحه ها هم در بازی چندان بالا نیست و شامل اسلحه هایی همچون کلت دستی و مسلسسل و اسلحه دوربین دار میشه . در بازی به تقلید از modern warfare مراحل هلکوپتر سواری هم داریم که در این بخش شما ماموریت دارید که بر فراز کوهستان پایگاه های نظامی افغان ها رو مورد هدف قرار بدید . تنوع مراحل هم همانطور که ذکر شد تا مرحله سوم فاقد جذابیت هستش اما بعد از مرحله چهارم به بعد تنوع ماموریت ها در طول مراحل بالا تر میره . همچنین شما بازی رو از داخل یک شهر کوچک اغاز میکنید و تا کوهستان ها و دهکده های کوچک و مناطق برفی و سوزناک پیش خواهید رفت . هر چه در بازی پیشروی میکنید تعداد دشمنانی که روی سرتان خراب خواهند شد بیشتر و بیشتر خواهد شد که همین مساله بازی رو در مراحل پایانی مشکل خواهد ساخت البته بازی روی درجات ساده بسیار راحت خواهد شد و در این حالت دیگه هدف گیری معنایی پیدا نخواهد کرد اما دردرجات سختی بالا کار تا حدودی مشکل تر خواهد شد .

هوش مصنوعی دشمنان به شدت توی ذوق میزنه ... در بعضی از صحنه های بازی شاهد هستیم که افغان ها دست به عملیات های انحطاری میزنند و خودشون رو در تیرس شما قرار میدن تا بدنشون رو با سرب پر کنید البته هوش مصنوعی همرزمانتان تا حدودی قابل قبول تر و عکس و العمل های جالبی در هنگام نبرد با دشمنان از خودشون نشون میدن .

در کل گیم پلی بازی رو میشه تلفیقی از بازی های bad company و modern warfare نامید در حالی که همین عنوان medal of honor خود میتونست پدید اورنده دها ایده نو در بخش گیم پلی و ... باشد .

در شهر افراد بدبخت و بیچاره ای هم وجود دارند که از گروه Templarها بسیار متنفر هستند. شما می توانید از این افراد بخواهید که به شما در نبرد با آن ها کمک کنند. در بازی این امکان وجود دارد که شما افراد عضو اتحاد خود را به سلاح ها و زره های مختلف تجهیز کنید. در این نسخه این امکان در بازی قرار گرفته است که اسب شما همراهتان حرکت می کند. این مسئله یکی از امکانات خوبی است که در این نسخه به بازی اضافه شده است. در نسخه های قبلی شما وقتی از اسب پیدا می شدید و به انجام ماموریت می پرداختید، برای پیدا کردن مجدد اسب باید مدتی می گشتید. اما در این نسخه اسب شما در اکثر مواقع در مکان هایی حضور دارد که شما بتوانید سریعا به آن دسترسی داشته باشید تا بتوانید از مهلکه فرار کنید. در این نسخه شهر رم به چهار بخش مختلف تقسیم شده است. این بخش ها شامل بخش تاریخی شهر، حومه شهر، بخش های شلوغ و پر هیاهوی شهر و جزیره Tiber می شوند. جزیره Tiber نقش مهمی را در بازی ایفا می کند، چرا که محل اصلی اختفای اتزیو و دوستان اوست. یکی از بخش های جدیدی که به گفته سازندگان این بازی قرار گرفته است، قسمت چندنفره است. بخش چندنفره برای اولین بار در این نسخه از سری بازی های Assassin’s Creed  به چشم می خورد.
 
بخش چندنفره بازی بر پایه سه اصل به نام های مخفی کاری، چاقو کشی و فرار پایه ریزی شده است. در بخش چندنفره شخصیت های گوناگونی با قابلیت ها و ویژگی های مختلفی قرار دارند. به طور مثال با شخصیت دکتر این قابلیت را خواهید داشت که از سرنگ های سمی استفاده کنید. در این بخش شخصیت ها این توانایی را دارند که قابلیت های خود را ارتقاء بدهند. اکثر نقشه های بخش چندنفره در داستان اصلی بازی مشاهده خواهند شد، اما سازندگان این بازی سه نقشه به طور خاص برای این قسمت طراحی کرده اند. این نقشه ها شامل شهرهای فلورانس، رم و سن دوناتو می شوند. یکی از حالت های بخش چندنفره در این بازی Wanted نام دارد که در این قسمت بازیکن برای کشتن بازیکنی که مشخص می شود پول دریافت می کند. بر اساس گفته های مجله PlayStation انگلیس این بخش یکی از قسمت های بسیار خوب بازی خواهد بود. بر اساس گفته های Ubisoft هسته اصلی بازی که در شماره های مختلف موجب موفقیت بازی شده است، حفظ خواهد شد و سایر قسمت ها دستخوش تغییرات خواهند شد. در این بازی آیتم ها و قسمت های مخفی بسیار بیشتری نسبت به شماره گذشته وجود خواهند داشت. به نظر می رسد که این نسخه هم یکی از عنوان های خوبی باشد که امسال از طرف Ubisoft عرضه می شود.
از ویژگی های بازی اینه که شهر ها رو تا حدود زیادی شبیه واقعی آنها درست کردند و نمونه ی بارزش طراحیه عالی و دقیق Colosseum ورزشگاه رم میباشد.
دیگر ویژگی اینه که مردم شهر پیشرفت کردند و طبقات مردمی افزایش یافته ! یعنی عده ای از مردم قادر به ساخت سلاح شدند و هر قشر جامعه سلاح مخصوص به خود رو داره !
دیگر ویژگی این هست که اِزیو پیر شده ولی هنوز همون چالاکی و سرعتش رو داره و جوانان تازه کار و با استعداد رو تمرین رزمی میده تا موقع جنگ و نبر حاضر شوند.این جوانان که Young Assassins یا قاتلان جوان نام دارند در اطراف شهر رم پراکنده هستند و هنگام جنگ یا نبردی به کمک اِزیو می آیند.
در نسخه ی شماره ۲ دشمن اصلی ازیو ” رودریگو بوریگا ” هست که در آخر توسط ازیو کشته میشه و در این نسخه دشمن اصلی وی پسر رودریگو یعنی ” سِزار بوریگا ” میباشد که قدرت بسیار زیادی نیز دارد.
در این نسخه بر خلاف نسخه ی قبل که سر و کار ازیو با چندین شهر بود در این نسخه ازیو فقط در یک شهر یعنی رم هست که وسعت این شهر اندازه ی همه ی شهر های نسخه ی قبل یا شاید کمی بیشتر هم باشد.
در این نسخه ازیو میتواند از مردم در مقابل Templar ها یا همون مامورانی که در شهر پرسه میزنند دفاع کند و به اعتبار خود و گروهش بیفزاید.
ازیو در این نسخه تکنیک های بیشتری در جنگ ها و مبارزه هایش به کار میبرد .
یک ویژگی بسیار خوبی که به بازی افزوده شده این میباشد که شما هنگامی که اسب خود را ترک میکنید اسبتان پا به پای شما دنبالتان می آید ، در صورتی که در دو نسخه ی قبلی بدین شکل نبود و هر جا از اسبتان پیاده میشدید همان جا میماند و برای پیدا کردن اسب باید وقت خود را تلف میکردید.
همچنین شما میتوانید یارانتان را با هر سلاح و زره ای که میخواهید و با پول خودتان مجهز کنید.

از قابلیت های مهم بازی این هست که ازیو میتواند دشمن خود از از هر طرفی که بخواهد از پشت بام به پایین بیندازد ! در صورتی که در نسخه ی قبلی این عمل با محدودیت همراه بود.
همچنین در این نسخه بخش چند نفره یا Multiplayer نیز افزوده خواهد شد که در نسخه های قبلی نبود.

در نسخه ی قبلی ازیو حرکت زیبایی داشت که با خنجر هایی که در زیر آستینش داشت باعث مرگ دشمن میشد ولی در این نسخه یک ویژگی بسیار جالب نیز افزوده شده که شما میتوانید با پوشیدن لباس دکتر خود را دکتر فرض کنید و با سرنگ سمی ، جان دشمن خود را بگیرید !
در این نسخه بخشی جدید به بازی افزوده شده که Wanted نام دارد که شما در آن باید دشمن مورد نشر را پیدا کنید و او را به قتل برسانید.

استودیوی بازیسازی DICE امسال یکی از بازی های اکشن اول-شخص بسیار خوب این نسل یعنی Bad Company 2 را راهی بازار کرد. Bad Company 2 از جمله بازی هایی بود که با نقدهای خوبی روبرو شد و مورد استقبال شدید بازیکنان هم قرار گرفت. موفقیت و محبوبیت این بازی باعث شد تا DICE به فکر عرضه یک DLC جدید برای این بازی بیفتد. اما این DLC با سایر DLCهایی که تا کنون عرضه شده، متفاوت است. این DLC را در واقع می توان یک نسخه جدید یا دنباله ای تازه برای سری بازی های Bad Company هم دانست. DICE با عرضه Battlefield: Bad Company 2-Vietnam  یک DLC بسیار خوب و یک دنباله عالی را به طرفداران این بازی هدیه داده است.

داستان

داستان

برای کسانی که ساعت های زیادی بازی BF: Bad Company 2 را به صورت چندنفره بازی کرده اند، دیگر نیازی به بخش داستانی نیست. این DLC بدون داشتن داستان، بازیکنان را به زمان جنگ های ویتنام می برد و شکل و شمایل تازه ای از آن را در قالب یک بازی چندنفره به بازیکنان نشان می دهد. نبود داستان برای یک بازی کاملا چندنفره ضربه ای به بازی وارد نکرده است، چرا که در حالت چندنفره داستان نقش مهمی ندارد.

گرافیک

اگر بازی Call of Duty: Black Ops را بازی کرده باشید، حتما مراحل ویتنام را پشت سر گذاشته اید. حال در Bad Company 2: Vietnam شما با ویتنامی بسیار زیباتر و بهتر از آن چیزی که در Black Ops دیدید، روبرو می شوید. محیط های بازی بسیار عالی به نظر می رسند. جنگل های انبوه با توجه به جغرافیای آن منطقه بسیار خوب در بازی شبیه سازی شده اند. محیط های بازی بسیار بزرگ هستند و جزئیات زیادی را هم در بر دارند. نورپردازی بسیار خوب باعث شده که زیبایی بازی بیشتر شود و بازیکنان با جلوه های بصری خوبی مواجه شوند. بازی همچنان مشکلات اجرایی Bad Company 2 را دارد. مشکل برش صفحه (Screen Tearing) اگر بیشتر نشده باشد، به همان اندازه نسخه اصلی در بازی دیده می شود. همچنین مشکل دیر پردازش شدن بافت های بازی هم به ویژه در نقاط دور به خوبی در بازی دیده می شود.

موسیقی/صداگذاری

موسیقی های بسیار زیبایی در بازی شنیده می شوند. موسیقی هایی که به صورت لایسنس شده در بازی قرار گرفته اند. البته لازم به ذکر است که موسیقی های بازی همگی آهنگ های معروفی هستند که در دهه 60 طرفداران زیادی داشته اند. افکت های صوتی بازی بسیار خوب هستند. صدای سلاح ها، انفجارها و وسایل نظامی مختلف به خوبی در بازی کار شده اند. صداگذاری خوب این DLC هیجان خوبی به بازی بخشیده است.

گیم پلی

بازی در قسمت چندنفره عنوان Bad Company 2 قرار می گیرد و بازیکنان می توانند از آن قسمت وارد این DLC شوند. هسته اصلی گیم پلی بازی بر اساس همکاری تیمی بنا شده است. بازیکن به عنوان عضوی از تیم خود باید به وظایفش عمل کند تا تیم بتواند در طول بازی عملکرد بهتری را از خود به نمایش در بیاورد. استودیوی بازیسازی DICE سعی کرده که شبیه سازی خوبی از ویتنام را در بازی انجام دهد و از این رو بازیکنان در طول بازی با مکان هایی مانند: تونل های مخفی، نقطه هایی برای پنهان شدن و غافلگیر کردن دشمن و زمین های کاشت برنج و وسایل نقلیه نظامی مخصوص آن زمان روبرو خواهند شد. همین مسائل باعث شده بازیکنان زمانی که این قسمت را بازی می کنند، حس کنند که وارد یک بازی جدید شده اند و این بازی هیچ ارتباطی با Bad Company 2 ندارد. DLC ویتنام خود دارای حالت های مختلفی برای بازی کردن است. پنچ نقشه برای این DLC در نظر گرفته شده که بازیکنان می توانند در حالت های مخلتف این نقشه ها را بازی کنند. همچنین سلاح ها و وسایل نقلیه نظامی جدید هم در بازی وجود دارند.

نتیجه گیری

بازی Battlefield: Bad Company 2-Vietnam یک بازی بسیار کامل و چیزی فراتر از یک DLC است. این عنوان می توانست یک نسخه جدا از این سری از بازی هم باشد. این بازی برای خوره های بخش چندنفره بازی Bad Company 2 یک بازی بسیار عالی به شما می آید که ساعت ها بازی را به همراه دارد.